Tim & Ruth van @Biketravels.cc inspireren dagelijks anderen om ook op de fiets te springen. Bij Chalet Beyond helpen we daar graag bij!

Daarom stapte Tim op 2 juni 2024 in Italië op de fiets om de Granfondo Stelvio Santini te rijden. Chalet Beyond zorgde voor verblijf, informatievoorziening en catering. Zo kon Tim zich concentreren op het echte werk: het fietsen! Maar heeft dit geholpen? Je leest het in de blog van Biketravels!

Raceday

En dan was het eindelijk zover, de dag waar we al zo lang naar toe hebben geleefd. Ontzettend veel hebben we ervoor gelaten en keihard hebben we getraind. Raceday! Na een toch wel beroerde nacht, aangezien er toch wel een beetje spanning in het lichaam zat, ging de wekker om 05:30. We deden de gordijnen open en jahoor, regen… bah! Maar met buienradar erbij zou het toch een keer droog moeten worden. Dus hup, snel even onder de douche en om 06:00 aan het ontbijt bij Chalet Beyond. Wat was het toch weer heerlijk geregeld. Een paar lekkere pannenkoekjes met jam en wat goede espresso’s verder vertrokken we naar de start.

De Start in de Regen

De regen tikte nog steeds op de auto en wij besloten zo laat mogelijk uit te stappen om zo warm mogelijk te blijven. Doordat Chalet Beyond voor ons startnummers in het voorste startvak had geregeld, konden we mooi vooraan starten en aftellen naar 3-2-1 start! En niet alleen start, maar ook droog! De zon brak door en ineens ga je toch twijfelen: te warm gekleed? Ja, niets is zo onvoorspelbaar als het weer rondom de Stelvio, zijn we achter gekomen! Maar goed, waar waren we? Oh ja, ‘start!’ Knal, daar gingen we op weg naar de eerste berg.

Op naar de Ragorbello

Simon en ik reden snel naar de kopgroep toe. Dat was nogal wat pelotonsturen met 40/50 km per uur stormde we op de eerste klim af, de Ragorbello. Ik had me voorgenomen om niet direct op de eerste klim mezelf in het rood te rijden, maar hop, daar ging mijn maatje Simon er vandoor. Bocht na bocht zag ik hem verder uitlopen en ik dacht, oh nee, die ga ik niet meer terugzien. Uiteindelijk verloor ik een kleine minuut op deze klim en kon ik de achtervolging inzetten richting de gevreesde Mortirolo. Gelukkig had ik iemand bij me die ook wel wat kopbeurtjes wilde doen om het gat naar de eerste groep dicht te rijden. Na 5 minuutjes wat meer energie te hebben verbruikt sloten we weer aan bij de kopgroep. En ineens zag ik Simon weer, wat fijn! We konden nog praten over de koers en het heerlijke weer en begonnen tegelijk aan de Mortirolo.

De Gevreesde Mortirolo

De Mortirolo doet zijn naam werkelijk eer aan, wat een ongelooflijk steile joekel. Als ik er nu aan terugdenk, denk ik dat mijn Garmin bijna alleen maar >13% heeft laten zien. Simon en ik begonnen tegelijk aan de klim en naarmate de klim vorderde, merkte ik dat Simon een beetje aan het kraken was. Bocht na bocht liep ik iets verder uit en wist ik dat hij het waarschijnlijk net zo zwaar had als ik. De meters gingen tergend langzaam onder je fiets door, tegen 18-24% in de laatste kilometers. Eenmaal boven aangekomen snel mijn jasje dicht om te beginnen aan de afdaling.

De Afdaling en de Lange Weg naar Bormio

Eerst rijd je over een soort balkon op hoogte met een prachtig uitzicht, waarna je uiteindelijk echt aan de afdaling kan beginnen. Allermachtig, wat ligt deze afdaling er goed bij! Prachtige zwart nieuw geasfalteerde stroken vliegen onder je door totdat je beneden in het dorpje Tiolo komt, waar de route ook weer samenkomt met de Medio Fondo. Ik merkte al snel dat ik alleen zat en dat er 30 zware kilometers aan zaten te komen. Op zoek naar een fijne groep, helaas niet gevonden, heb ik 30 km geploeterd. Ik ben niet ingehaald, maar alles wat ik zelf inhaalde ging te langzaam voor wat ik wilde rijden, helaas. Wetende dat Simon nog ergens achter mij zat, keek ik een paar keer om, maar tevergeefs, geen Simon te vinden. Dus dan toch maar alleen over de lange rechte wegen richting Bormio.

De Laatste Klim: Cancano

Normaal gesproken begint de Stelvio hier, maar wegens het slechte weer en de hevige sneeuwval hebben ze de koers omgelegd naar de Cancano. Een klim van een km of 9 aan 7%, dus niet helemaal vergelijkbaar met de ongenaakbare Stelvio, maar wel een prachtige klim! Maar van dat ‘prachtige’ kan je dan niet helemaal meer genieten. Stuk zittend rijd je de laatste klim op, draaiend tegen beter weten in, kramp in je lichaam en denkend aan de finish, toch soms nog omkijkend naar Simon of hij in de buurt zit. Eenmaal boven aangekomen was ik de 10e die over de streep kwam, wat voor mij een goed resultaat is. Pijn hebbend en met trillende beentjes stapte ik van de fiets en plofte neer op een grasveld, wachtend op Simon die een klein kwartiertje later, net zo stuk zittend, de streep over kwam.

Het Einde van een Mooie Dag

We deelden verhalen en namen wat voeding en drinken tot ons. Het was wachten op onze vriendin Cathalijn, die toen wij over de finish reden net begon aan de laatste klim. Anderhalf uur nadat ik was gefinisht, kwam Cathalijn over de finish als aller eerste van haar categorie. Wat een prestatie! Met z’n drietjes op het gras liggend/zittend waren we aan het herstellen. Opeens begon het weer te druppen. We besloten snel de fiets op te springen om weer naar de auto te rijden. Al met al weer een dag vol mooie fietsverhalen en mensen die je ontmoet onderweg. Ongelofelijk genieten!

Gelukkig hoefden we na de wedstrijd niet zo veel meer te organiseren, want bij Chalet Beyond is het gewoon super geregeld. We namen een borrel op de wedstrijd en konden aanschuiven aan het dagelijkse driegangen diner! Wat een genot!

Zie jij jezelf ook al in Italië op de fiets zitten? Lees hier meer over het fietsgebied rondom de Stelvio!